ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

"Η διαμάχη των χρωμάτων" - Ιστορία

Τι έγινε όταν τα χρώματα απέκτησαν φωνή και άρχισαν να μαλώνουν για το πιο είναι το καλύτερο; Πώς η βροχή τα συμφιλίωσε τελικά και τα έκανε να αγκαλιαστούν και να δημιουργήσουν ένα μαγικό ουράνιο τόξο.

Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

Μια φορά και έναν καιρό μαζεύτηκαν και κάνανε συμβούλιο σε ένα δάσος μια καλή νεράιδα, μια καλή μάγισσα, ένας καλοσυνάτος δράκος και ένα όμορφο ξωτικό και αποφάσισαν να δώσουν στα χρώματα ανθρώπινη λαλιά! Όμως  μια  ανοιξιάτικη μέρα τα χρώματα άρχισαν να φιλονικούν για το πιο απ΄ όλα είναι το καλύτερο, το πιο χρήσιμο και το πιο αγαπημένο!

ΠΡΑΣΙΝΟ: Σαφώς και είμαι το καλύτερο χρώμα, γιατί είμαι το σημάδι της ζωής και της ελπίδας. Επιλέχτηκα για τη χλόη, τα δέντρα και τα φύλλα. Χωρίς  εμένα τα ζώα θα πέθαιναν. Κοιτάξτε γύρω σας και θα δείτε ότι είμαι παντού.

ΜΠΛΕ: Α! Μην σκέφτεστε μόνο τη γη αλλά κοιτάξτε τον ουρανό και θαυμάστε τη θάλασσα. Το νερό δίνει τη ζωή. Με το νερό ξεδιψάμε, με το νερό ποτίζουμε τα δέντρα, τη  χλόη και τα λουλουδάκια. Τα παιδάκια παίζουν όλη μέρα στη μπλε θάλασσα το καλοκαίρι και τα καράβια σκίζουν τα νερά και μας ταξιδεύουν παντού.

ΚΙΤΡΙΝΟ: Μα καλά είστε σοβαροί; Πως είναι δυνατόν να είστε εσείς οι καλύτεροι αφού είναι φανερό πως εγώ είμαι το καλύτερο και το πιο αγαπημένο χρώμα. Ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια, που τόσα και τόσα χρόνια τα υμνούν ποιητές και συγγραφείς,  έχουν το χρώμα μου. Φέρνω τη χαρά και τη ζεστασιά στον κόσμο.

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Χα, χα, χα! Σας ακούω τόση ώρα να παινεύεστε για την αξία σας! Εγώ είμαι όμως αυτό που εξυπηρετώ τις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής! Σκεφτείτε τις βιταμίνες που προσφέρουν τα νόστιμα καρότα και τα ζουμερά πορτοκάλια στον ανθρώπινο οργανισμό! Και δείτε επίσης τι όμορφη που είναι η ανατολή του ήλιου και το ηλιοβασίλεμα! Η ομορφιά τους είναι τόσο εντυπωσιακή που γεμίζει ευτυχία και γαλήνη τις ψυχές των ανθρώπων.

ΚΟΚΚΙΝΟ: Σας ακούω και εγώ τόση ώρα και δεν αντέχω να μη μιλήσω! Μικρά και ασήμαντα χρωματάκια πότε θα καταλάβετε ότι εγώ είμαι ο αρχηγός σας; Είμαι το χρώμα του αίματος που ρέει στις φλέβες όλων των ζωντανών οργανισμών. Εγώ είμαι η ίδια η ζωή! Με μένα συμβολίζουν ακόμα και την αγάπη. Κόκκινες δεν ζωγραφίζουν όλοι τις καρδιές; Είμαι το καλύτερο… τελεία και παύλα.

Τα χρώματα άρχισαν να φωνάζουν και να μαλώνουν. Ξαφνικά όμως τους τρόμαξε μια αστραπή. Μια βροντή ακούστηκε και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Τα χρώματα μαζεύτηκαν φοβισμένα σε μια άκρη προσπαθώντας να αποφύγουν τη βροχή.

Η βροχή όμως οργισμένη έπεφτε κατά πάνω τους και αφού τα έκανε μούσκεμα άρχισε να τους φωνάζει! Γιατί μαλώνετε και προσπαθείτε να αποδείξετε ποιος από εσάς είναι ο καλύτερος; Δεν ξέρετε ότι ο καθένας από εσάς υπάρχει για έναν ειδικό σκοπό και αυτό σας κάνει μοναδικά και διαφορετικά; Ενώστε τα χέρια σας και ελάτε κοντά μου!

Τα χρώματα υπάκουσαν και ένωσαν τα χέρια τους.

Η βροχή συνέχισε :¨Από τώρα και στο εξής μετά από κάθε βροχή, θα ενώνετε τα χέρια σας και θα τεντώνεστε από τη  μια ως την άλλη άκρη του ουρανού σχηματίζοντας ένα υπέροχο ουράνιο τόξο για να θυμάστε ότι μπορείτε να ζήσετε όλα τα χρώματα μαζί ειρηνικά. Το ουράνιο τόξο που θα σχηματίζεται από την ένωση σας θα είναι πανέμορφο και θα δίνει ελπίδα στους ανθρώπους.»

Έτσι κάθε φορά που μια καλή βροχή πλένει τον κόσμο ένα ουράνιο τόξο εμφανίζεται στον ουρανό και μας θυμίζει πως πρέπει να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον!