ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

                         Ο Χειμώνας είναι εδώ παιδιά!!

ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ... ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Ποιος είναι αυτός που είναι ντυμένος στα λευκά 

και γυρνάει παγωμένος σε κάθε γειτονιά;

Ποιος κάνει τα πουλιά να κρύβονται στου δέντρου τα κλαδιά 

και να χτυπούν το τζάμι για λίγα ψίχουλα και συντροφιά;

Ποιος ράφτης ξηλώνει και ράβει ένα άσπρο νυφικό 

και συνοδεύει την Αμυγδαλιά στου Βοριά το χορό;

Ποιος κάνει τη μύτη να παίρνει χρώμα κοκκινωπό

 και το χέρι μου να ζητά να τρυπώσει σε κάτι ζεστό;

Ποιος κάνει τη γιαγιά να χουχουλιάζει στο τζάκι μπροστά 

και να μουρμουρίζει ένα νανούρισμα φερμένο από τα παλιά;

Ποιος είναι; Ποιος; Που έχει κρυφτεί;

Θέλω να μου συστηθεί και να του ψιθυρίσω κάτι στο αυτί.

Α! Σε βρήκα τελικά! Ρώτησα για σένα μεγάλους και παιδιά.

Χειμώνας είναι το όνομα σου 

και σκεπασμένη με νιφάδες η καρδιά σου.

Σ' αγαπώ, θα σου ψιθυρίσω στο αυτί 

και θα αφήσω στα χέρια σου, τη δική μου προσμονή.

Ποια είναι αυτή;

Όταν θα τελειώσουν τα δικά σου τα καλούδια 

και μαζέψεις για φευγιό τα δικά σου τα παιδούδια...

κάπου εκεί στον αγρό, θα ανθίσουν τα λουλούδια.

Πάντα, όταν τελειώνει κάτι κρύο και "τραχύ"

έρχεται μια εποχή που στάζει μέλι στη ψυχή. 

Η φύση έστρωσε λευκό χαλί και κοντά της τα ζώα καλεί.

Η αρκούδα προσπαθεί να γλείψει τη τελευταία σταγόνα από το μέλι

 και καθόλου δεν τη μέλει.

Ο σκαντζόχοιρος βάζει τη πιζάμα του με προσοχή 

γιατί άλλα μπαλώματα η μαμά του δεν τα μπορεί.

Το φίδι ήδη έχει κουλουριαστεί γιατί το κρύο έκανε τη μέση του να πονάει.

Το σαλιγκάρι σέρνεται αργά, αργά, γιατί τα οικογενειακά βάρη 

αισθάνεται στη πλάτη του ασήκωτα , βαριά.

Η σαύρα, στον κόσμο τον δικό της. 

Αλλάζει χρώματα, πότε καφέ, πότε πράσινο μουντό και συνεχίζει να παίζει κρυφτό.

Το σκιουράκι, πάνω στη βελανιδιά κλείνει τη πόρτα σιγά σιγά.

Ψιθυρίζει με ένα χασμουρητό "Ξανά την άνοιξη θα σας δω".

Ο ασβός πριν κοιμηθεί, αερίζει το σπίτι του απ' την οσμή.

Είδε κάτι πίσω από την λεύκα τη ψηλή και την άφησε... τι να πει κανείς, τι!

Ο βάτραχος, στη λίμνη, σκουπίζεται με  μπουρνούζι  χνουδωτό 

και είναι έτοιμος για έναν ύπνο χωρίς ροχαλητό.

Να και η χελώνα από κάποια μεριά. 

Προσπαθεί να κάνει πιο γρήγορη τη περπατησιά.

Αγχώθηκε, αγκομαχά και λέει με λαχανιασμένη λαλιά:

Θα προλάβω να τους πω "όνειρα γλυκά" 

ή μέχρι να φτάσω, θα δω τα χελιδόνια να πετούν ψηλά;

Και ένας σκαντζόχοιρος αποφάσισε να κάνει δώρα στους φίλους του!!!Απολαύστε το όμορφο αυτό τρυφερό παραμύθι που μας δείχνει το μεγαλείο της αγάπης!!

"Τα δώρα του σκαντζόχοιρου": εικονογραφημένο παραμύθι για τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας σκαντζόχοιρος, που έσερνε ένα καρότσι. Είχε μέσα ένα σάκο καρδιά, γεμάτο δώρα. Πηγαίνει το καρότσι στους φίλους του που είναι στο δάσος.

Στο σκίουρο χάρισε μπογιές και χαρτιά για να ζωγραφίζει και ο σκίουρος του είπε «ευχαριστώ».

Στη χελώνα χάρισε ένα πατίνι για να πάει γρήγορα στη βόλτα της και εκείνη είπε «γεια».

Στη νυχτερίδα πήγε μια καινούρια νυχτερίδα για να έχει παρέα μέσα στη σπηλιά και έναν φακό για να βλέπει στο σκοτάδι. Εκείνη του είπε να πάει στο καλό.

Στην αρκούδα έδωσε δύο βάζα μέλι για να τρώει, όταν δεν βρίσκει φαγητό και η αρκούδα χασμουρήθηκε.

Στον σαλιγκάρι, τον φίλο του, πήγε πολλά φύλλα για να σκεπαστεί τον χειμώνα και το σαλιγκάρι του είπε να περάσει καλά.
Στο φίδι χάρισε ένα πάπλωμα για να μην κρυώνει και το φίδι κουνήθηκε με χαρά.
Πήγε στο σπίτι του και χάρισε ένα δώρο στον εαυτό του. Μια σκαντζοχοιρίνα. Κοιμηθήκανε αγκαλιά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.