Μία έμμετρη ιστορία για τη διαφορετικότητα!!

Τι πειράζει κι αν είμαι διαφορετικός; 

Θέλω να με αγαπάτε έτσι κι αλλιώς!

Αυτή ήταν η σκέψη του λαγού που οι φίλοι του στο σχολείο δεν του έδειχναν αγάπη.

 Μια φορά κι έναν καιρό, σε κάποιο όμορφο Λαγοχωριό,  ζούσε ένας παράξενος λαγός! 

Ήταν  γκρίζος, ήταν σταχτής κι είχε μάτια λαμπερά, μα τα αυτιά του ήταν σαν χωνιά.

 Την πρώτη μέρα στο σχολείο, τα λαγουδάκια είδαν τα αυτιά του σαν αστείο. 

  -Χα χα χα ο Γκριζούλης με τα περίεργα αυτιά.

 -Ναι, ναι σαν χωνάκια από παγωτά, φωνάζαν όλοι μαζί κι από τα γέλια είχαν ξελιγωθεί. 

Μα τι αστείο να έχει τέτοια αυτιά δεν είναι σαν και τα δικά μας όμορφα κι χνουδωτά. Σκύβει ο Γκριζούλης το κεφάλι κι από την ντροπή του έρχεται ζάλη. Επιστρέφει στο σπίτι του στεναχωρημένος. 

-Δεν ξαναπάω μανούλα στο σχολειό, θα μείνω μαζί σου στο σπίτι εδώ. 

Οι συμμαθητές μου με κοροϊδεύουν. 

-Μη δίνεις παιδί μου σημασία στων παιδιών τα κακόγουστα αστεία! Να πας στο σχολειό σου,μη στεναχωρείς το δάσκαλό σου.

 Ξαναπήγε λοιπόν στο σχολειό ο Γκριζούλης λυπημένος κι σκυφτός, ακούει όμως ξανά γέλια, χάχανα, ξεφωνητά.

 Τρέχει ο λαγουδάκος στην πόρτα βιαστικός για το σπίτι ξεκινά, όμως τ’αυτιά του βήματα ακούνε απαλά. Τρέχει κρύβεται στους θάμνους με την καρδιά του  από φόβο να χτυπά. Ξαφνικά μπροστά του ξεπροβάλλει όλων των λαγών ο εχθρός ο ασπρόμαυρος, ο Κούναβος ο φοβερός.

 Παίρνει απόφαση μεμιάς στο σχολείο του να επιστρέψει , τους συμμαθητές του για να προστατέψει. Δε το σκέφτεται διόλου, δεν τον νοιάζει ο κίνδυνος καθόλου. Μια κι δυο και τρεις έτρεξε σαν αθλητής.

 Μπροστά στη πόρτα του σχολείου φτάνει,  δεν προλαβαίνει να ανασάνει:  -Τρέξτε φίλοι μου να σωθείτε, έρχεται κατά δω κουνάβι φοβερό το άκουσα με τα αυτιά μου, το είδα ολοζώντανο μπροστά μου. Τρέξτε φίλοι , τρέξτε μη σκεφτείτε να με κοροϊδέψτε!!!!

 Έγινε, παιδιά μου, στην ομάδα μεγάλη ανακατωμάρα, φύγαν όλοι όπως - όπως για να σωθούν τοιουτοτρόπως. 

Την άλλη μέρα στο σχολειό το Γκριζούλη περιμένουν με πανό. Μα πού είναι πια να' ρθει, πολύ δε νομίζετε ότι αργεί, λένε όλοι.

 -Εσύ φταις, Ασπρούλη, λέει ο Παρδαλός λαγός που  ήταν όλων αρχηγός. Του είπες λόγια  πικρά που ραγίζουν την καρδιά. 

Φίλοι μου, δεν ήθελα να τον πικράνω, μόνο να γελάσω λίγο παραπάνω! Σας παρέσυρα και σας, ελάτε όμως ας τα ξεχάσουμε όλα μονομιάς. Να, κάποιον βλέπω εκεί στο βάθος, ελπίζω να μη κάνω λάθος! Ναι, ναι είναι ο Γκριζούλης, φώναξαν όλοι μαζί. 

Καλώς τον  Γκριζούλη που έχει σίδερο καρδιά και τ' αυτιά του είναι σαν χωνιά, λέει ο Ασπρούλης. 

Μας έσωσες τη ζωή, μάλλον έχεις τέλεια ακοή, δεν είναι τα αυτιά σου για κοροϊδία, έχουνε πραγματική αξία!

 Κι όλα μαζί τα λαγουδάκια λένε στον Γκριζούλη:  Από δω και πέρα δε θα περιγελούμε ότι περίεργο κι αν δούμε , γιατί αυτό που έχει αξία είναι η ΑΓΑΠΗ κι η ΦΙΛΙΑ.