ΟΙ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ - Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΑΣ

 

 Ένα μικρό καλοκαίρι στην καρδιά του Χειμώνα... Λίγες μέρες ανάσας από το πολύ κρύο, τον αέρα και τις βροχές... Οι γνωστές...Αλκυονίδες μέρες...

Και μπορεί να υπάρχει η επιστημονική εξήγηση του φαινομένου από μετεωρολογικής πλευράς, που έχει να κάνει με την εξισορρόπηση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της Βόρειας Ευρώπης και της περιοχής της Ελλάδας και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που έχει ως αποτέλεσμα μια αντί-κυκλωνική κατάσταση με άπνοια και καλοκαιρία (βικιπαίδεια), ωστόσο, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η εξήγηση του φαινομένου μέσα από την ελληνική μυθολογία αλλά και το από που πήραν την ονομασία τους οι μέρες αυτές...

Το όνομα των ημερών αυτών οφείλεται στο υπέροχο θαλασσοπούλι αλκυόνα, που στην καρδιά του χειμώνα, τις μέρες της καλοκαιρίας, φτιάχνει τη φωλιά του και γεννά τα αυγουλάκια του  πάνω στα βράχια, στα ελληνικά παράλια. Μπορούμε να παρατηρήσουμε τα όμορφα χρώματα του μέσα από φωτογραφίες..

Έχουμε συνηθίσει να λέμε « οι αλκυονίδες μέρες του Γενάρη»  ωστόσο οι μέρες αυτές τοποθετούνται μεταξύ 15 Δεκεμβρίου και 15 Φεβρουαρίου .

  Ο ΜΎΘΟΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

Σύμφωνα με το μύθο , η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί , ήταν μια πεντάμορφη κοπέλα , κόρη του Αίολου , του θεού του ανέμου  και της Ενάρετης .

Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα κι ήταν τρισευτυχισμένη . Περνούσαν τόσο όμορφα , που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά ότι δεν είναι κοινοί θνητοί , αλλά ισάξιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου .

Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας . Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των Θεών . Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία . Όταν το έμαθε θύμωσε τόσο πολύ , που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός μη μπορώντας να παλέψει με τα μανιασμένα κύματα , πνίγηκε .

Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς περνούσε η ώρα κι ο καιρός η αγωνία της  μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που μπορούσε πια να αντικρύσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα . Άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της Κύηκα . Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί , με λαμπερά γαλάζια φτερά  , την αλκυόνα (Alcedo atthis ) .

Η αλκυόνα ζει και αναπαράγεται κοντά σε ακτές αλλά και σε ποτάμια , λίμνες , υγροτόπους και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες της Ελλάδας , της Κύπρου και της Ευρώπης γενικότερα . Μοιάζει σα να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο αγαπημένος της Κύηκας .

Το μαρτύριο όμως της αλκυόνας δεν τελείωνε εδώ . Γεννούσε τα αυγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε πάνω σε πέτρες και βράχια στις ακτές . Κάποιες φορές τα αγριεμένα κύματα όμως ορμούσαν με μανία πάνω στη φωλιά της κι αυτή καταστρεφόταν μαζί με τα αυγά της .

Ο Δίας και πάλι έδειξε συμπόνια στην αλκυόνα κι έτσι μέσα στην καρδιά του χειμώνα , οι άνεμοι κοπάζουν κι ο ήλιος λάμπει , βοηθώντας την αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά της .

Εκτός από τη μύθο , είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε στα παιδιά για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αλκυόνας , το φτέρωμα της,  με τι τρέφεται (κυρίως ψάρια) αλλά και για την αναπαραγωγή της.